Vincenzo D'Annibale - 'A canzona 'e Surriento

Guarda che bella 'nfrascata
Siente c'addore 'e limone;
Tutto Surriento è affatato
Tutt' 'e ciardine sò 'nfiore

Ll'aria è serena e celeste
Ll'acqua d' 'o mare è turchina
Riestete for' â fenesta
Luntana 'sta voce te chiamma:
Marì!

Nun pozzo darte 'nu regno
Nun tengo casa e brillante
'A varca e 'a canzona 'e Surriento
Te dongo; e 'stu core ca spera pe' tte!

'Stu sciato 'e viento gentile
Dimme, si è museca o voce?
Ll'onne ce cantano 'a nonna
Tutto è 'na connola 'e pace

Luceno ll'uocchie 'int'a ll'uocchie
Tremma 'sta vocca vasata
Riestane 'ncopp' ê ddenocchie
Cu 'e mmane 'int' ê mmane, durmenno
Marì!
Nun pozzo darte 'nu regno
Nun tengo casa e brillante
'A varca e 'a canzona 'e Surriento
Te dongo; e 'stu core ca spera pe' tte!

Stanche 'e 'na notte 'e fatica
Tornano 'e vuzze arrancanno
Pallida e pesola 'a luna
Cade a punente tremmanno

Bella, tu pure arrepuose
Sazia 'e 'sta notte d'ammore
Cu 'e mmane 'ncroce, scurnosa
Durmenno me suonne e me chiamme
Marì!

Nun pozzo darte 'nu regno
Nun tengo casa e brillante
'A varca e 'a canzona 'e Surriento
Te dongo; e 'stu core ca spera pe' tte!