Sovarotis Miden - Stevia

★ Verse 1: Sovarotis Miden ★
Στη χώρα με τη στέβια, στη χώρα που νηστεύει
Που κάθε ράπερ είναι ο καλύτερος πιστεύει
Δεν έχω επαφή με τους μαλάκες εντελώς
Ανέπαφων σαφώς, ανέπαφο σα πως;
Ζω στη Θεσσαλονίκη και Δευτέρα κατεβαίνω λαϊκή
Όλοι πιστεύουν στο Θεό γι΄αυτό ❲?❳
Τ' αφεντικά κάνουν συστάσεις επειδή 'κονομάνε
Και τα αστικά κάνουνε στάσεις επειδή μας γαμάνε (μα)
Σε εκείνο το πανεπιστήμιο που βρήκες ταίρι
Βρήκες ενάμισι ευρώ πεσμένο από βέρι
Κι είπες πως είσαι τυχερός μια μέρα μεσημέρι
Από τ' ❲?❳ και τα ❲?❳ με έναν καφέ στο χέρι
Το ίδιο βράδυ πήγες στη δουλειά που πας αργίες
Έριχνες τα μπαχαρικά μαζί με Παναγίες
Μα οι ταπεινοί και πεινασμένοι μαγειρεύουν χρέη
Κι έτσι κατάλαβες γιατί αυτό το ραπ τους καίει
Ήρθε το ρεύμα, το νερό και θα ξανάρθει νοίκι
Βρώμικος σαν ήρωας από τα παιδικά μου χρόνια
Μες στο τσιμέντο ποντικός, μα δε πεθαίνει ο Μίκυ
Γράφω τους στίχους στους 60, για λευκά σεντόνια
Ειμ' ο Δημήτρης καθαρίζω και σκουπίζω και ποτίζω και φροντίζω το χιπ χοπ σε χώμα άγονο
Και εντυπωσιάζω μαθηματικούς αφού όταν θέλω να ηρεμώ κάνω έναν κύκλο το τετράγωνο
Και βγαίνω λες και παίζω στα ραδιόφωνα
Περπατάω με ύφος και ραπάρω χαμηλόφωνα
Κι άμα αυτά τα λόγια παίξουνε σε κινητά
Οι ράπερς όλοι τους σα screenshot την πατήσανε ταυτόχρονα
Πως θα ραπάρεις όμως bro με ένα καυλί στο στόμα
Τώρα που το 'χεις κάνει screenshot το 'χεις κάνει εικόνα
Πλήρωσες για Spotify, μπράβο
Γι' αυτό το κάναν πράσινο για να μοιάζει με κάδο
Ίσως και να 'χεις δίκιο τελικά
Αυτό το ραπ σα μυωπία, θα μας φέρει πιο κοντά
Εδώ όταν γνώρισα τον Άκη του είπα "Βρήκα τον ρουφιάνο"
Αυτόν που ψάχνει 15 χρόνια στην Καλαμαριά
Μα στην Ελλάδα έχουμε κώλο και κυβέρνηση του κώλου
Όπως και σοβαρότερα προβλήματα από σένα
Και το να παρεξηγιέσαι με το unfollow
Το ραπ μου έχει χαρακτήρα, bro, και δε σε πάει καθόλου
Δε θα μιλούσα για το ραπ τους αν δεν ήταν εγχώρια
Η νομική και η πουτάνα όμως θέλουνε μόρια
Φέρνω τη παλάμη μου με δύναμη στο μέτωπο όταν λένε για εμπόρια
Χρυσό που φόρεσε από κόκα και είναι ράπερ θεωρεί
Δεν έχουν δει αυτό το στίχο, μα η μαμά μου θωρεί
Το δόντι λάμπει, μα η μουσική σου πλέον δε μπορεί
Είναι σαν camping, ποια είναι η σκηνή σου μωρή

★ Verse 2: 12os Pithikos ★
Ζούμε από τύχη σ' αυτό το μπουρδέλο
Πίστεψε με, είμαστε όλοι μας τρελοί
Είναι βράδια που με πιάνω να γελάω σαν τον Joker
Όταν σκέφτομαι πως θα ήτανε να καίω την Βουλή (χαχαχαχα)
Τριγυρνούσα με ένα δίευρω στην τσέπη
Και σκεφτόμουν πως αυτή η χώρα θα με κάνει κλέφτη
Μα τα κατάφερα και ζω απ' την μουσική
Χωρίς κανένας καριόλης εκεί έξω να με βγάλει ψεύτη
Σ' αυτή τη ζούγκλα όλοι θέλουν να σε φάνε
Υπάρχουν δυο είδη, θηράματα και κυνηγοί
Γι' αυτό γίνομαι κτήνος όταν χρειαστεί
Γιατί στην ζούγκλα, ποντικάκι, κανένας δε συγχωρεί
Θα σε φάω, ο λόγος μου είναι σφαίρα
Πάρε το υπεροπτικό σου υφάκι και τράβα πιο πέρα
Που είσαι εθισμένος παθολογικά στο ψέμα
Η μαλακία σου, Έλληνα, εξαπλώνεται σα χολέρα
Από γονείς στα παιδιά, από γενιά σε γενιά
Νυκοκοιραίοι ρομποτάκια, πονηρά αφεντικά
Θα καείς, θα πλημμυρίσεις, θα πνιγείς στα σκατά
Και μετά από δυο βδομάδες θα 'ναι όλα καλά
Ζω σε μια γυάλα γεμάτη με χρυσόψαρα
Η μνήμη τους κρατάει μόλις δύο δευτερόλεπτα
Τουλάχιστον δε βαριέμαι ποτέ αφού με εκπλήσσουν
Κάθε φορά που λέω πως δε πάει χαμηλότερα
Γαμώ το συνάφι σας
Ο Θεός έχει χεσμένο το χρυσάφι σας
Ο Γιός του είπε αν έχεις δύο δώσε το ένα
Μα εσείς κωλότραγοι τα θέλετε όλα για πάρτη σας
Κοίτα την δουλίτσα σου, βολέψου και κοιμήσου
Ίσως ένας μπάτσος αύριο να σκοτώσει το παιδί σου
Αν δεν είναι το δικό σου όλα καλά
Θα συνεχίσεις με αδιαφορία τη μίζερη ζωή σου
"Ωχ πια ο 12ος, τα ίδια και τα ίδια
Με το κράτος και την κοινωνία, μας ζάλισε τ' αρχίδια"
Μπορεί και να 'χεις δίκιο τελικά
Μα προτιμώ να 'μαι τσομπάνης απ' το να 'μαι με τα γίδια
Να πα να γαμηθεί αυτός ο κόσμος
Το μόνο σίγουρο πως δε θα τον αλλάξω εγώ
Τουλάχιστον όσο αναπνέω προσπαθώ
Στο μπουρδέλο που σαπίζει να μη σαπίσω κι εγώ