DeadLine - Przestań mówić

★ Zwrotka 1 ★
Przestań mówić mi że cokolwiek warto
Kiedy każde z twoich słów brzmi jak podłe kłamstwo
Czasem nie potrafię ufać, życie traci wartość
Cienie tak wyraźne że aż zasłaniają światło
Znowu zamykam się w sobie nie chcę widzieć nic
Proszę wyjdź już z mojej głowy zamykając drzwi
Tak, słyszałem puste słowa, miałem dosyć ich
Powiedz mi, że jestem nikim a uwierzę ci
Znów myślę o tobie, o sobie, o nich i o tym co mogłoby być tu inaczej
Znów myślę za dużo, noce się dłużą, milczę bo boje się że nic nie znaczę
I choć czasem wydaje się że wystarczy niewiele by się z tego wyrwać
Czuję bezsilność tak często, to wszystko powoli od środka wyniszcza
Mnie

★ Zwrotka 2 ★
Przestań mówić mi że cokolwiek ma sens
Jeżeli miałem dobre życie, chyba skończyło się
Jeżeli wiedziałem co robić chyba zgubiłem się
Jeśli coś było między nami no to chyba już wiesz
Złość, depresja, bezsilność, presja
Znam je już wszystkie na pamięć
Gdy budzę się znowu nad ranem
Dni wydają się takie same
Znów wciąga mnie noc, pytam czemu dzisiaj?
Jak dobrze mnie znasz, głupio by zapytać
Znowu siedzę sam myślę co napisać
Pierwszy, drugi strzał, poznasz je po bliznach
Lecz nie chcesz znać moich bo masz swoich więcej
I nie dziwię się dlaczego
Nie chcesz znać moich, bo twoje są większe
Zresztą nie tylko problemy

★ Zwrotka 3 ★
Przestań mówić że cokolwiek ma sens
Jeżeli wszystko to co miałem ciągle sypie się z rąk
Znowu nie umiem żyć na jawie a więc uciekam w sen
Serio tak dużo się zjebało przez ten ostatni rok
Jedyne co zyskałem to lęki, bezsenność i stres
A może znowu przesadzam
To już nieistotne to i tak był tylko wers, a to nie musi być prawda
Przestań mówić, dobra starczy
Przecież miałem życie jakoś poukładać
A nie myśleć o tym co nigdy nie wróci
Szkoda tylko, że odeszło wszystko naraz
Nie chcę zmartwień, problemów, błądzenia bez celu, tak wyraźnych złudzeń już więcej
Gdy nauczę się cieszyć częściej
To wszystko się zmieni na lepsze, wiem