Seiðlæti - Sága
Hún kemur sem töfrar, takmarkaleysis Í hringrás heimanna, hún óendanleg er Tár gleðinnar fljóta, húð mína væta Allt andrúmsloftið, leikvöllur minn er Hvar sem ég er, hvert
Seiðlæti - Vár
Hún heyrist í röddum, kristaltærum Allt umhverfið titrar, fyrirstaða enginn Hennar tónar mínir, allt í gegnum flæða Bylgjandi hreyfing, raddir mínar opnar Gosbrunnur
Seiðlæti - Bil
Opnaðu steinana Nýttu þér jurtirnar Hleyptu út dýrinu Ljósið fyrir ljósið Allt hennar flæði, kelar líkamann Augnabliksins, birtingu opnar Sýnir mér sigur, lengingu
Seiðlæti - Gná
Ég takmarka ekkert, enga hugsun Tek á móti, því sem ætlað er mér Beint í opin, kjarna ljóssins Þangað sem ekkert, ekkert auga sér Gnæfi ég yfir, hátt, ennþá hærra
Seiðlæti - Hlín
Uppfull mín orka, endalaus kraftur Gef ég mér ást, til að gefa þér Vatnið flæðir, volgt um mig alla Örugg er ég, móður minni í Aðdáun sú, sem lífið á skilið Gerir mig
Seiðlæti - Sjöfn
Ljúft upp í gegnum, ástina áfram Uppfyllir hún, mínar innstu þrár Langanir loga, vid bragðið ljúfa Lífsins ég nýt, og þess að vera hér Í sjálfsvirðingu minni, er ég
Seiðlæti - Sól
Lós Í sólstöfum hennar, opnast mitt hjarta Dásemdarflæði, myrkrið er ljós Umbreyting sú, sem í mig hún setur Fegurð skapar, í syndandi ljósi Það sem mig
Seiðlæti - Vor
Vör Sem öndun lífsins, birtist hún öllu Launhelgar ritar, hafi ég spurt Létt eins og fiðrið, kelar hún lífið Sem fjöður visku, veitir hún svör Allt hún mér opnar,
Seiðlæti - Eir
Hennar undur, geislar ástar Umbreyta öllu, í lifandi mér Ljósið í hjarta, dásamlega eilífð Opnar hún mér, með kossi lífs Sindrandi birta, jafnt daga sem nætur
Seiðlæti - Syn
Hún birtist opin, lifandi sannleikur Dyrnar opnar, algleymið er til Sannleika minn mér opinberar Líf mitt opið henni er Samtengir flæði, hringrásar minnar Lyftir mér